૧૩ અરમાનની મુસ્કાન

આ જિંદગી એકાંતના કલેશોનું તોફાન છે

આગળ વધુ, પાછળ ફરું, સઘળું હવે વેરાન છે.

મુજ હાસ્યના પ્રતિબિંબમાં દેખાય છે પોકળપણું,

એ અશ્રુમાં ઘરબાયેલા અરમાનની મુસ્કાન છે.

કોની નજરની ચારમાં અટકી પડી છે આ સફર,

કોરા દિલાસાઓ તણા કોના હજુ અરમાન છે.

બરબાદીઓની આ હવા નસનસ મહીં ઉભરાય છે,

દિલને હજુ ગઇકાલની ચાહત તણું અભિમાન છે.

થોભી જજો સૂનકારના પડઘા હવે સંભળાય છે,

ના ના, હવે ચાલ્યા જજો, રસ્તો હવે સૂમસામ છે.