લીસી ક્ષણોનું આગમન,
મૂર્છિત પળોનું નિર્ગમન!
ચોપાસ અંધારું ઘૂમે,
સંવેદનાઓનું દમન!
એ સ્વપ્ન જેવું શું હતું?
કે સ્પર્શથી પ્રજળે પવન?
જો શ્વાસ મારા વિસ્તરે,
તો એ જ તારું વિસ્તરણ!
૩૫. લીસી ક્ષણો
By Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું. જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે.
View all of Smita Trivedi's posts.
અનુસંધાન 