લીલો ઉજાસ ભાગ – ૨ – પ્રકરણ – ૩ સેક્સ સાથેનું ‘એન્કાઉન્ટર’

સેક્સ સાથેનું મારું પહેલવહેલું ‘એન્કાઉન્ટર’ બહુ કાચી ઉંમરનું હતું. એ વખતે સેક્સ વિષે ઝાઝી સમજ પણ નહોતી. મારી ઉંમર કદાચ બાર-તેર વર્ષની હશે. એ વખતે એક વાર સુરતથી મારાં મામા-મામી અને એમનો ભીમ આવ્યાં હતાં. ભીમ એટલે એમનો દીકરો નકુળ. નાનપણમાં એ બહુ જાડિયો હતો. એટલે એને બધાં ભીમ કહીને જ બોલાવતાં હતાં. પછી એ બહુ જાડિયો નહોતો રહ્યો. છતાં ભીમ એનું નામ પડી ગયું હતું. બોરીવલીમાં અમારા એક સગાનું અવસાન થયું હતું. મારાં મમ્મી-પપ્પા અને મામા-મામી બોરીવલી બેસવાં ગયાં હતાં. એ દિવસે સાંજે સૂર્યગ્રહણ હતું. એટલે એ ચારેય ધાર્મિકો જૂહુના દરિયામાં સાંજે સ્નાન કરીને આવવાનાં હતાં. ભીમ મારાથી એક વર્ષ નાનો હતો અને મારો ભાઈ મેહુલ મારાથી ચાર વર્ષ નાનો હતો. હું મોટી હતી એટલે એ બંનેની જવાબદારી મને સોંપી હતી. મમ્મીએ કહ્યું હતું કે, ગ્રહણ પતી જાય પછી તમે નાહી લેજો.

      મેહુલ નાનપણમાં લખોટીઓ ખૂબ જ રમતો હતો. એ તો એના ભાઈબંધ-દોસ્તારો સાથે રમવામાં મશગૂલ હતો. હું અને ભીમ ઘરમાં રમતાં હતાં. લગભગ ચાર વાગ્યે ગ્રહણ થયું એટલે મેં કહ્યું, “ગ્રહણ થઈ ગયું. હવે હું નાહી લઉં.” તો ભીમ કહે, “ગ્રહણ થાય ત્યારે નહિ, ગ્રહણ ઊતરે પછી તરત નહાવાનું. ફોઈએ પણ એવું જ કહ્યું છે.” થોડી વાર પછી ગ્રહણ ઊતર્યું એટલે હું નહાવા ગઈ. મને પહેલેથી જ બાથરૂમ પહેરીને નહાવાની ટેવ છે. મેં શાવર ચાલુ કર્યું અને ભીમે બાથરૂમનું બારણું ખખડાવ્યું. મેં થોડો દરવાજો ખોલ્યો એટલે ભીમ દરવાજાને ધક્કો મારીને બાથરૂમમાં આવી ગયો અને શાવર નીચે ઊભો રહી જતાં બોલ્યો, “મારે પણ નહાવાનું છે.” ભીમ પણ મારી જેમ જ બર્થ-ડે સ્યૂટમાં હતો. થોડીવાર તો અમે નહાતાં રહ્યાં. પછી ભીમ અચાનક મને વળગી પડયો હું પણ એને વળગી પડી. એ વખતે ઝાઝી સમજણ નહોતી, છતાં જે રોમાંચ અનુભવાયો હતો એ યાદગાર હતો.

      મને એવું પણ લાગ્યું કે ભીમ અચાનક એક પુખ્ત ઉંમરનો પુરુષ થઈ ગયો છે અને હું પુખ્ત ઉંમરની સ્ત્રી થઈ ગઈ છું. અમે એકબીજાના શરીર સાથે ખૂબ રમત કરી. થોડીવાર થઈ એટલે મેં ભીમને કહ્યું, “ચાલ, હવે નીકળીએ. મમ્મી-પપ્પા અને મામા-મામી આવશે અને હજુ મારે મેહુલને બોલાવીને નવડાવવાનો છે.” પરંતુ ભીમ તો મને છોડતો જ નહોતો. એણે કહ્યું, “બહુ મજા આવે છે. તને નથી આવતી? થોડી વાર હજુ નાહીએ…” મને પણ મજા તો આવતી જ હતી.

     ભીમની મારા શરીર સાથેની છેડછાડ અને રમતનું કેન્દ્ર મારાં સ્તન હતાં. હજુ એનો એટલો વિકાસ નહોતો થયો. છતાં જાણે ભીમને એ જ દેખાતાં હતાં. મને પણ એ ગમતું હતું. એ વખતે તો બહુ સમજ નહોતી. પરંતુ એ પ્રસંગને હું ભૂલી શકતી નહોતી. મને અવારનવાર એ જ વિચારો આવતા અને ભીમ એવી જ છેડછાડ કરી રહ્યો છે એવું સપનું હું ઉઘાડી આંખે જોતી. ઘણા સમય પછી મને એવું સમજાયું કે સેક્સનો વિકાસ ન થયો હોય ત્યારે પણ એ આપણી અંદર સુષુપ્ત ચિનગારી સ્વરૂપે પડેલી જ હોય છે. જરાક સાનુકૂળ હવામાન મળે તો એ ભડકી શકે છે. મને ફ્રોઈડની એ વાત સાચી લાગી કે બાળક માતાનું સ્તનપાન કરે છે અને સ્તન પર હાથ રાખે છે અથવા બચકાં ભરે છે ત્યારે એમાં પણ એની સુષુપ્ત જાતીયવૃત્તિ જ કામ કરતી હોય છે.

     બીજી વાત મને એ સમજાઈ કે છોકરો હોય કે છોકરી, ગમે તે ઉંમરે માણસને સ્ત્રીનાં સ્તનનું ગજબ આકર્ષણ હોય છે. કદાચ એનું કારણ એ હોવું જોઈએ કે જાતીય વૃત્તિ ઉપરાંત બાળકનો જન્મ પછી તરત જ પહેલો પરિચય સ્તન સાથે જ થતો હોય છે. એથી જીવનભર એનો પડછાયો સાથે જ રહે છે. એવી જ રીતે બાળક થોડું મોટું થાય પછી માતા એને બળજબરીથી સ્તનપાન છોડાવતી હોય છે. બાળકના માતાનાં સ્તન પર પોતાની વણલખી માલિકી જ માની બેઠો હોય છે. પરંતુ બળજબરીથી એની પાસે સ્તનપાન છોડાવી દેવાનું હોવાથી એ અતૃપ્ત રહી જાય છે અને બાકીની જિંદગીમાં એના માટે સ્ત્રીનાં સ્તન મહત્ત્વનાં બની જાય છે. મારા લગભગ બધા જ અનુભવોમાં મેં આ વાત જોઈ છે.

      એક વાર ટ્રેનમાં પણ મને આવો જ અનુભવ થયો હતો. મારી સામે એક વૃધ્ધ બેઠા હતા. એમની ઉંમર કદાચ સિત્તેરેક વર્ષની હશે. આટલી ભીડમાં પણ એ વારે ઘડીએ ઊંચા-નીચા થતા હતા અને વચ્ચે વચ્ચે ઊભા થઈ જતા હતા. એમની બાજુમાં બેઠેલા એક ભાઈ મૂછમાં હસતા હતા. મને એ વડીલના અજંપાનું કારણ સમજાતું નહોતું. થોડી વારે મેં નીચા નમીને એમને પૂછયું. “કાકા, તબિયત તો બરાબર છે ને? કંઈ તકલીફ તો નથી ને?” કાકાએ તરત નકારમાં ડોકું ધુણાવ્યું પણ એ વખતે એમની નજર જે રીતે ફરતી હતી એના પર મારું ધ્યાન પડયું. મને ખ્યાલ આવી ગયો કે મારા ટી-શર્ટનું ઉપરનું બટન ખુલ્લું રહી ગયું હતું. મેં જાણી જોઈને બટન ન વાસ્યું. કાકાની નજરથી મને કોઈ નુકસાન નહોતું થતું. મને થયું કે, ભલે થોડી વાર જુએ. પરંતુ બીજા જ સ્ટેશને મારે ઉતરવાનું હતું. મેં ઊભા થતાં ટી-શર્ટનું બટન બંધ કર્યું અને કાકાને ‘આવજો‘ કહ્યું. મને એમના ચહેરા પર આનંદ અને નિરાશાના મિશ્ર ભાવ જોવા મળ્યા.

       મને લાગ્યું કે, સિત્તેર-પંચોતેર વર્ષની ઉંમરે માણસની જાતીય ક્ષમતા ક્ષીણ થઈ ગઈ હોય તો પણ સ્ત્રીનાં સ્તનમાંનો એનો રસ તો હોવો ને એવો જ ટકી રહ્યો હોય છે. મને તો એમ પણ લાગ્યું છે કે, સ્ત્રીઓ ભલે કબૂલતી ન હોય, સ્તનમાંનો એમનો રસ પણ એવો જ હોય છે. મોટા ભાગની સ્ત્રીઓને એકાંતમાં અરીસા સામે ઊભા રહીને પોતાનાં જ સ્તનનું નિરીક્ષણ કરવાનું ગમતું હશે એવું મારું અનુમાન છે. કમ સે કમ મને તો ગમે જ છે. એ સાથે પુરુષ પણ એનાં સ્તનથી વધુ આકર્ષાય છે. એ જોઈને પણ એને આનંદ થતો હોવો જોઈએ. સ્ત્રીઓ પોતાનાં સ્તન વિષે સભાન હોય છે એનું પ્રમાણ એ વાત પરથી મળે છે કે દરેક સ્ત્રી ઈચ્છતી હોય છે કે એનાં સ્તન ચુસ્ત અને ભરાવદાર હોવાં જોઈએ. એથી જ કદાચ અવિકસિત કે અલ્પવિકસિત સ્તન ધરાવતી છોકરીઓ લઘુતા-ગ્રંથિથી પીડાતી જોવા મળે છે. એનું કારણ એ છે કે સ્તનને અને જાતીય વૃત્તિને કોઈ સીધો સંબંધ નથી. એ વાતની જ એમને ખબર નથી હોતી.

માનવમન અનેક વિરોધાભાસોથી ભરપૂર છે.

     સેક્સ સાથેનું મારું બીજું ‘એન્કાઉન્ટર‘ જરા જુદા પ્રકારનું છે. કૉલેજના મારા પહેલા વર્ષની ફર્સ્ટ ટર્મની પરીક્ષા પતી ગઈ એના બીજા દિવસે હું બહુ મોડી ઊઠી હતી. પરવારીને નહાવા જતાં લગભગ સાડા નવ વાગી ગયા હતા. હું તો મારી ધૂનમાં નહાતી હતી. મને લાગ્યું કે શાવર થોડું ધીમું પડી ગયું છે. એટલે મેં શાવર તરફ ઊંચે જોયું તો મારી નજર છેક ઉપરના વેન્ટીલેટર ૫ર ૫ડી. ૫ડછાયાને કારણે મને લાગ્યું કે વેન્ટીલેટરમાંથી મને નહાતી જોવાનો કોઈક પ્રયત્ન કરી રહ્યું છે. મમ્મી રસોઈ કરી રહી હતી અને પપ્પા ઑફિસે જવા નીકળી ગયા હતા. એટલે આ મેહુલ જ હોય એ નક્કી હતું. ત્યારે પણ હું બાથરૂમ પહેરીને જ નહાતી હતી. વેન્ટીલેટરના કાચ ઉપરની તરફ હતા એટલે મેહુલને કદાચ દેખાતું નહોતું. એ ધીમે રહીને એક કાચ કાઢવાનો પ્રયત્ન કરતો હોય એવું લાગ્યું. મેં નીચા નમીને ટમ્બ્લરમાં પાણી લીધું અને વેન્ટીલેટર પર એક જોરદાર છાલક મારી. મને લાગ્યું કે મેહુલને ખબર પડી ગઈ છે કે મને ખબર પડી ગઈ છે. એટલે જ એ ભાગ્યો હોવો જોઈએ.

     મને સહેજ વાર તો ગુસ્સો આવી ગયો. ઝટ ઝટ કપડાં પહેરીને હું બહાર આવી. વેન્ટીલેટર સ્ટોર રૂમમાં પડતું હતું. ત્યાં જઈને જોયું તો મેહુલે સ્ટૂલ ૫ર ડબ્બા ગોઠવ્યા હતા અને મને નહાતી જોવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો. એણે સ્ટૂલ અને ડબ્બા ખસેડવાની પણ દરકાર કરી નહોતી. મેં મમ્મીને પૂછયું. “મેહુલ ક્યાં ગયો?”

      “એ કહેતો હતો કે એને આજે સાહેબે એકસ્ટ્રા પિરિયડ માટે વહેલો બોલાવ્યો છે. જમ્યો પણ નથી. કહેતો ગયો છે કે મને અત્યારે ભૂખ નથી. હું રિસેસમાં જમવા આવીશ.”

     હું કંઈ બોલી નહિ. મને મનમાં ને મનમાં હસવું આવી ગયું. બાથરૂમમાંથી બહાર નીકળ્યા પછી જો મેં મેહુલને જોયો હોત તો કદાચ બે-ચાર થપ્પડો મારી દીધા હોત. પરંતુ હવે મારો ગુસ્સો ઓગળી ગયો હતો અને ઉપરથી વિચારવાનું નિમિત્ત મળ્યું હતું.

      મનોવિજ્ઞાનમાં ‘વોયુરીઝમ’ની એક વિકૃતિની વાત આવે છે. આ વિકૃતિમાં મોટા ભાગે પુરુષો સ્ત્રીઓનાં જાતીય અંગો અથવા નગ્ન સ્ત્રીઓને છુપાઈને જોતા હોય છે અને જાતીય ઉત્તેજના અનુભવતા હોય છે. પરંતુ મેહુલે જે કર્યું હતું એને ‘વોયૂરીઝમ’ કહેવાને બદલે આ ઉંમરની સહજ જિજ્ઞાસા જ કહેવી જોઈએ. એનું કારણ એ છે કે મેહુલ એ વખતે માંડ ૧૩-૧૪ વર્ષનો હતો. ભાઈ-બહેન વચ્ચે એક-બે વર્ષનો તફાવત હોય ત્યારે ભાઈ પોતાની બહેન સાથે જ આવું જ અડપલું કરી લેતો હોય છે.  મેહુલ મારાથી પ્રમાણમાં નાનો હતો એટલે એણે અડપલું કરવાને બદલે આવું કર્યું હતું. એથી મને એના વર્તનમાં કશું જ અજુગતું ન લાગ્યું. ફક્ત એટલું જ થયું કે અમુક ઉંમરે બાળકને સેક્સ વિષે થોડી સમજ આપવી જોઈએ એવું જરૂરી લાગ્યું.

       બીજી વાત મારા મનમાં એ આવી કે સ્ત્રીનાં જાતીય અંગોને, નગ્ન સ્ત્રીને કે પુરુષ અને સ્ત્રીની જાતીય પ્રવૃત્તિને છુપાઈને જોનારને તો થોડી મજા આવતી જ હશે. નહિતર એ એવું કરે જ નહિ. પરંતુ કોઈક તમારું આ રીતે નિરીક્ષણ કરી રહ્યું છે એવી ખબર પડી જાય ત્યારે તમને પણ કોઈક વિશિષ્ટ લાગણી થતી જ હોય છે. ક્યારેક આ લાગણી શરમની હોય, ક્યારેક રોમાંચક પણ હોય અને ક્યારેક ઉત્તેજક પણ હોય છે. પરંતુ આ વિષે મનોવિજ્ઞાન કંઈ કહેતું હોય એવું મારા ખ્યાલમાં નથી.

      આ પ્રસંગ પછી ત્રીજી વાત મારા મનમાં એ આવી કે મનોવિજ્ઞાન સેક્સને મૂળભૂત વૃત્તિ ગણાવે છે એ વાત બહુ સાચી છે. આપણે સામાજિક રીતે બે વ્યક્તિઓ વચ્ચેની સેક્સની આંતરક્રિયાને અવરોધવા માટે કેટલાક પડદા ઊભા કર્યા છે. આ પડદા સંબંધોના છે. આપણે એવું ઠરાવી દીધું છે કે અમુક સંબંધોમાં સેક્સનો વિચાર થઈ શકે નહિ. જેમ કે ભાઈ-બહેનનો સંબંધ. પરંતુ મારા કિસ્સામાં ભીમ અને મેહુલ બંને મારા ભાઈ હતા. મેં સાંભળ્યું છે કે હજુ આજેય કેટલાક સમાજોમાં મામા- ફોઈનાં ભાઈ-બહેનનાં લગ્નનો રિવાજ છે. પરંતુ સામાજિક માન્યતા મુજબ સગાં ભાઈ-બહેન તો સેક્સનો અછડતો વિચાર પણ કરી શકે નહીં. તો પછી ભીમ અને મેહુલનું શું?

     મને લાગે છે કે આવા સામાજિક પડદા તો બહારથી આવેલા છે. સેક્સ મૂળભૂત વૃત્તિ છે અને એ સંદર્ભમાં જોવા જઈએ તો બધા જ પુરુષો પુરુષો છે અને બધી જ સ્ત્રીઓ સ્ત્રીઓ છે. એટલે એમ પણ કહી શકાય કે, એક માત્ર સંબંધ સ્ત્રી અને પુરુષનો જ છે. એ સંબંધ જ સાચો અને શાશ્વત છે. બાકી બધા જ સંબંધો કૃત્રિમ અને કામચલાઉ છે.

      એક જમાનામાં માણસ હજુ આટલો વિકાસ પામ્યો નહોતો ત્યારે સમાજમાં આટલાં બંધનો નહોતાં અને સેક્સની બાબતમાં પણ લોકો મુક્ત-સાહચર્યને જ અનુસરતા હતા. હજુ આજે ય એવી કેટલીક આદિવાસી જાતિઓ છે, જે માત્ર પુરુષ અને સ્ત્રીના જ સંબંધોને માને છે. જો કે આજે તો વિજ્ઞાન પણ કહે છે કે નજીકનાં સગાં વચ્ચેના જાતીય સંબંધથી થતાં બાળકો મંદબુધ્ધિ અને ઓછાં પ્રતિભાશાળી હોય છે, પરંતુ વિજ્ઞાન પણ નજીકની સગાઈ ધરાવનારાઓ વચ્ચેના જાતીય સંબંધ વિષે આથી આગળ કશું કહેતું નથી.

        મારો સેક્સ સાથેનો ત્રીજો પ્રસંગ આથી વધુ પ્રત્યક્ષ છે. એ વખતે હું પૂરેપૂરી સમજદાર નહોતી તો પૂરેપૂરી અણસમજુ પણ નહોતી. કદાચ એ મારો સંક્રાંતિકાળ હતો. આ વાત મેં હજુ સુધી કોઈને કરી નથી. આજે હું આ વાતની ચર્ચા એટલા માટે કરું છું કે આ બધા જ પ્રસંગોએ સેક્સ વિષેની મારી સમજ સ્પષ્ટ કરી છે અને મારા વ્યક્તિત્વના ઘડતરમાં પણ ફાળો આપ્યો છે. સેક્સને મેં એક દૈહિક અકસ્માત જ ગણ્યો હોત તો કદાચ હજુ હું એમાંથી છૂટી શકી ન હોત.

      એ વખતે હું પણ કૉલેજના પહેલા વર્ષમાં હતી. બીજી ટર્મમાં અમે લોનાવલાની પિકનીક ગોઠવી હતી. ક્લાસમાંથી ઘણાં બધાં આવ્યાં નહોતા. મનીષાને મેં બહુ આગ્રહ કર્યો હતો, પરંતુ એનાં મમ્મીને મલેરિયાનો તાવ આવતો હોવાથી એ નહોતી આવી. એથી મારે કામચલાઉ ધોરણે મારી સાથે ભણતી બીજી એક છોકરી અંજનાની કંપની શોધવી પડી હતી. રસ્તામાં બસમાં મને અંજનાએ કહ્યું કે એનું અને અમારા ક્લાસમાં જ ભણતા પ્રણવનું ચક્કર ચાલે છે. પ્રણવ અને એનો ખાસ મિત્ર કૌશલ લગભગ સાથે દેખાતા.

      લોનાવલામાં બીજા દિવસે અમારા લેકચરરે અમને કહ્યું કે, તમારે શહેરમાં ફરવું હોય તો ફરી આવો. શરત માત્ર એટલી જ કે ચાર-ચારની જોડીમાં જવાનું છે અને છૂટાં પડવાનું નથી. અંજના અને પ્રણવ આ તકનો લાભ લેવા માગતાં હતાં. કોશલ તો પ્રણવની સાથે જ હતો. ચાર જણની જોડી બનાવવા એમણે મને પણ સાથે લીધી. ઘણાબધા લોકો શહેરમાં જવાને બદલે જુદી જુદી જગ્યાએ ગયાં. કેટલાંક કૈવલ્યધામ જોવા ગયાં તો કેટલાક તાતા ડેમ પર ગયાં. કેટલાક ચીકી ખરીદીને પાછાં આવ્યાં. અમે ચાર જણ જંગલ જેવા નિર્જન વિસ્તાર તરફ ગયાં. ત્યાંની ઝાડીમાંથી એક અલગ પ્રકારની સુગંધ આવતી હતી અને અદ્ભુત ઠંડક પણ અનુભવાતી હતી. ડિસેમ્બર મહિનો હતો અને મને તો ઠંડી પણ લાગતી હતી. મુંબઈમાં આવી ઠંડીનો ક્યારેય અનુભવ થયો નહોતો.

     આગળ ગયા પછી એક ઝાડી પાસે અંજના અને પ્રણવ ઊભાં રહી ગયાં. પ્રણવે થોડું નિરીક્ષણ કર્યા પછી કૈશલ સામે જોઈને ઈશારો કર્યો. કૌશલે તરત જ કહ્યું, “જાવ, ફરી આવો! અમે અહીં જ ઊભાં છીએ…. પણ અડધો કલાકથી વધારે નહિ!”

     અંજના અને પ્રણવ થોડીવારમાં તો ઝાડીમાં અદૃશ્ય થઈ ગયાં. પાંચેક મિનિટ થઈ હશે ત્યાં કૌશલે કહ્યું, “આપણે અહીં ઊભાં ઊભાં શું કરીશું? અડધો કલાક કહ્યું છે, પણ એ બંને કલાકેય પાછાં આવે તો બહુ મોટી વાત છે!”

    હું કૌશલ સામે જોઈ રહી. એણે કહ્યું,  “પ્રેમમાં સમય ક્યાં પસાર થઈ જાય છે એની જ ખબર પડતી નથી! ચાલ, આપણે આ બાજુ ચક્કર લગાવીએ.” અમે બંને સામેની બાજુની ઝાડીમાં નીકળી પડયાં.

       હું અમસ્તી જ ઝાડી પર હાથ ફેરવતા ફેરવતી ચાલતી હતી. અચાનક મારી આંગળીમાં એક કાંટો પેસી ગયો. મારાથી એક તીણી ચીસ નીકળી ગઈ. કૌશલે તરત જ મારો હાથ પકડી લીધો. જે આંગળીમાંથી લોહી નીકળતું હતું એ આંગળી એણે પોતાનાં મોમાં નાખી દીધી. થોડી વારમાં લોહી બંધ થઈ ગયું. પરંતુ કેટલીયવાર સુધી એના સ્પર્શનો રોમાંચ મારી અંદર વિદ્યુતપ્રવાહની માફક વહેતો રહ્યો, છતાં મેં એના હાથમાંથી હાથ છોડાવી દીધો.

       આગળ ચાલ્યા ત્યાં મને સહેજ ઠોકર વાગી. હું પડતાં પડતાં બચી ગઈ. ખરેખર તો મારે એ વખતે સહારાની જરૂર નહોતી, છતાં કૌશલે મારી કમરમાં હાથ નાખીને મને પકડી લીધી. મને એ ગમ્યું પણ ખરું અને ન પણ ગમ્યું. મદમાતી ઠંડક, ઠંડો પવન, બે યુવાન હૃદય અને એકાંત – ભાન ભૂલવા માટે આટલું પૂરતું હતું.

       સામાન્ય રીતે પુરુષો આવું કંઈક બને એ પછી જાણે પાણીપતનું યુધ્ધ જીતીને આવ્યા હોય એવા ભાવ એમના ચહેરા પર ઊપસી આવતા હોય છે. પરંતુ કૌશલનો ચહેરો થોડો ગંભીર હતો અને કદાચ ઊંડે ઊંડે એને આમ ભાન ભૂલી જવાનો અફસોસ પણ હતો. હું પણ ગંભીર હતી. અમે ત્યાંથી પાછાં વળી ગયાં. થોડી વાર તો અમે બંને કશું જ બોલ્યાં નહિ. પછી કૌશલ એક ક્ષણ ઊભો રહી ગયો અને મારી સામે જોયા વિના જ બોલ્યો, “આઈ એમ સૉરી!”

     મને એવું લાગ્યું કે અત્યાર સુધી હું જે હતી એમાં અને આ ઘટના પછીની ક્ષણમાં મારી અંદર એક જબરદસ્ત વાવાઝોડું ફૂંકાઈ ગયું હતું અને કોઈક અકથ્ય રાસાયણિક ફેરફારો આવી ગયા હતા. મારામાં કોઈક જુદી જ હિંમત આવી ગઈ હોય એવું મને લાગ્યું. મેં એને ધીમા અવાજે કહ્યું, “સૉરી કહેવાની જરૂર નથી. તારો એકલાનો વાંક નથી. વાંક હોય તો મારો પણ છે. તેં મારા પર કોઈ દેખીતી બળજબરી કરી નથી. જે કંઈ થયું છે એ આપણા બંનેની સંમતિથી થયું છે. સો ફરગેટ અબાઉટ સૉરી!”

        કૌશલના ચહેરા પર નિરાંતના ભાવ ઊપસી આવ્યા. મેં તરત જ કહ્યું, “કૌશલ, આ એક અકસ્માત હતો અને એને અહીં જ ભૂલી જજે. હું પણ ભૂલી જઈશ.”

       કૌશલે કોઈ જવાબ ન આપ્યો. પરંતુ એ ક્ષણ પછી આજ સુધી ક્યારેય એણે એ વાત યાદ કરી નથી. એ પછી તો કૉલેજમાં અમે બે વર્ષ સાથે ભણ્યાં. પરંતુ બને ત્યાં સુધી એ મારી સાથે વાત કરવાનું પણ ટાળતો. મને આજે સમજાય છે કે આપણે જે વાતને ભૂલવા માંગતાં હોઈએ એ કયારેય ભૂલાતી નથી. એ વાતને ભૂલી જવાની છે એમ સમજીને જ આપણે એને યાદ રાખતા હોઈએ છીએ.

       આ ઘટનામાંથી મને એક વાત એ સમજાઈ કે સેક્સના આવેગ માટે કોઈ પૂર્વતૈયારી હોઈ શકે નહિ. નબળી ક્ષણને હાથમાં રમી જવાની તમારી તૈયારી હોય તો તમે સેક્સનો સાચો આનંદ માણી શકો. એ ક્ષણ સાથે બેફીકર થઈને વહી જવાનું હોય છે.

       સાચી વાત કહું તો આ પ્રસંગ પછી સેક્સ વિષેનો મારો અભિગમ પૂરેપૂરો ન બદલાયો હોય તો પણ મને એટલું તો લાગ્યું જ કે સેક્સના પ્રશ્નને આપણે બહુ સંવેદનશીલ બનાવી દીધો છે. એક વખત સેક્સનો અનુભવ કરી લીધા પછી મારા વ્યક્તિત્વમાં કેટલાક સૂક્ષ્મ પરિવર્તનો આવ્યાં હશે. પરંતુ મને એવી લાગણી હરગિઝ નથી થઈ કે મેં મારું કૌમાર્ય ગુમાવ્યું છે અથવા હું અપવિત્ર થઈ ગઈ છું. મારી દૃષ્ટિએ તો કોઈએ તમને ધક્કો માર્યો હોય અથવા લાફો માર્યો હોય અને સેક્સનો અનુભવ કર્યો હોય એ બે વચ્ચે તાત્ત્વિક રીતે કોઈ ફેર પડતો નથી. કદાચ તમને મારી આવી વાત ગળે નહિ ઊતરે. એટલે આ તો માત્ર મારો અભિપ્રાય છે.

     છતાં સેક્સનો અનુભવ કોઈક જાદુઈ પ્રકિયા તો કરે જ છે. એ દિવસ પછી મારામાં આવેલા પરિવર્તનથી બીજા બધાંને તો આશ્ચર્ય થાય જ છે. ખુદ મને પણ થોડું આશ્ચર્ય થાય છે!