૪. સફેદ રૂમાલ!

પ્રેમમાં અનોખી તાકાત છે. તે ભલભલી મુશ્કેલીઓ અને સમસ્યાનો સામનો કરી શકે છે. વળી નિસ્વાર્થ પ્રેમને તો કોઈ સીમા જ નથી. તેને માટે કોઈ જ અજનબી નથી. આવો પ્રેમ મૃતપ્રાય લોકોમાં પણ પ્રાણ ફૂંકી શકે છે.

૨૦. ફ્રેમપૂજારી

માણસની મૂળભૂત જરૂરિયાતો તો બહુ જૂજ છે. પણ દેખાદેખીને કારણે રોટલી કરતાં પ્લેટ કે ડીશ મહત્વના થઈ ગયા છે, કપડાં કરતાં એની બ્રાન્ડ મહત્વની થઈ ગઈ છે. ઘર કરતાં ડેકોરેશન મહત્વના એમ જીવનના મૂળભૂત તત્ત્વો કરતાં બાહ્ય દેખાવને જ આપણે મહત્વ આપતાં થઈ ગયા છીએ. કદાચ કૉરોનામાં આ વાતને માનવજાતે વધુ સાચી રીતે અનુભવી છે.

૧૯. કે’વું પડે..

પ્રોફેસર ભૂલકણાં હોવાના અનેક કિસ્સા અને જૉક્સ પ્રચલિત છે. પણ જે પોતાને જ ભૂલી જાય તેને શું કહેવું?

૧૮. પ્રાણવાયુ

પ્રેમમાં મસ્તી, રિસામણાં, મનામણાં ખૂબ સ્વાભાવિક ઘટના છે, પણ જ્યારે અપેક્ષાથી અલગ વર્તન થાય અને મનદુઃખની ઘટના બને ત્યારે તે અસહ્ય બની જાય છે. એમ જ થાય કે હવે સંબંધની આ અંતિમ સીમા આવી પહોંચી છે, હવે અહીં જ સંબંધ પૂરો થઈ જાય છે. પણ જે રોમેરોમ વસ્યું હોય તેનાથી મુક્ત પણ નથી જ થવાતું. અને સમય જતાં એ જ મસ્તીના ગીતો ગાવા લાગે છે.

૧૭ …….આવ્યો છું!

પ્રિયતમાની એકે એક વાત પ્રિયજન માટે સર્વાધિક વ્હાલી અને ગમતીલી જ હોય છે. તે સતત પ્રિયતમાનો સહવાસ ઝંખતો હોય છે. પણ પ્રિયતમા તેના શરમાળ વ્યવહારથી પ્રેમી સાથે છેડતી કરે છે ત્યારે પ્રેમી તેને મનાવવાની કોશિશ કરે છે.

૧૬. વારસો

ઉત્ક્રાંતિની ટોચ પર બેઠેલા માનવીને જોઈને ક્યારેક એમ થાય કે, ઈશ્વરે શું કમાલ કરી છે. પણ જ્યાં તેના મૂળભૂત સ્વભાવનો અનુભવ થાય ત્યારે કૂતરાં વધુ ગમવા માંડે એવું લાગે. કોઇકે કહ્યું છે કે, ‘The more I know men, I love dogs.’ પ્રકૃતિમાંથી જ વિસ્તીર્ણ થયા પછી એણે માત્ર જ્વાળાનો જ વારસો જાળવી રાખ્યો છે.

૧૫. ક્યારે?

અસ્તિત્વએ આ જીવન ઈશ્વરની સાથે જોડવા આપી છે, શિવ સાથેના મિલન માટે આપી છે, પણ ભૌતિક સુખની દોડમાં માણસ ખુદ પોતાને જ ભૂલી જાય છે. આ દોડ એવી વળગી છે કે મૃત્યુ સુધી છૂટતી પણ નથી. કોઈ આશા જાગતી નથી.

૧૪. ઈશારો

પ્રેમ તમામ સંવેદનાઓમાં સૌથી મુલાયમ છતાં એકદમ ગહેરી લાગણી છે. એ તો જે પ્રેમમાં પડે તેને જ ખબર પડે. સ્વનું વિસર્જન અને બીજામાં જ પોતાની જાતનું આરોપણ.. એની આંખે જ દુનિયાનો અનુભવ!! મજાની બીજી વાત તો એ જ આ જ પ્રણયને છુપાવવાની લાગણી પણ એટલી જ તેજ હોય છે.

૧૩. સજા

હા, મારે રડવું છે પણ મારી બંને આંખો બની ગઈ છે સહરા અને ગોબી જ્યાં પૂર્વ અને પશ્ચિમ ઉત્તર અને દક્ષિણ ઈશાન અને અગ્નિ નૈઋત્ય અને વાયવ્ય ક્યાં ય ભૂલથી ય ભીનાશ રહી નથી. છતાં ય મારે રડવું છે. કપાળ પરનો ખારો પરસેવો મારી આંખોમાં થઈને વહે તો ય રડી લીધાનો સંતોષ પણ સહરા અને…

૧૨. ઝંખના

તડકાનું પ્રતીક લઈને રચાયેલી આ રચના મનનાં પ્રચ્છન્ન ભાવોને અસરકારક રીતે નિર્દેશિત કરે છે.